Het voorjaarscongres start midden in het historisch centrum van het prachtige leiden in het Koetshuis de Burcht. Het Koetshuis stamt uit het jaar 1657 toen Leiden nog een lakenstad was. De kooplieden kwamen per koets van heinde en verre om hun waren “de lakens” te verkopen. Het Koetshuis zelf werd gebruikt om koetsen te stallen.

Olifanten in Beweging: onderweg naar professioneel agile werken
We werden ontvangen door Gerrit Jan Hoogeland (Cardea), voorzitter van kring West. Onze omgeving vraagt om wendbare organisaties die maatwerk kunnen leveren. In zijn welkomstwoord benoemt hij dat je weerbaar moet zijn om wendbaar te zijn. Hoe doe je dit?

Verslag in pdf

Arko van Brakel
Onder leiding van Arko van Brakel, een bevlogen verteller van de Semco Stijl en geïnspireerd door René Peeters (Landelijk kwartiermaker onderwijs, zorg en jeugd) en Erik van der Zijden (oprichter van INZOWIJZ en de Zorgfabriek) verkennen wij de mate van wendbaarheid van onze organisaties. Hoe komen we van een ME-conomy naar een We-conomy? Dit vraagt lef, de cliënt centraal stellen en bijdragen aan innovaties die ertoe doen, ook als dit betekent dat je jezelf opheft.

Jezelf voortdurend de vraag stellen of datgene wat je doet van waarde is? Publieke verantwoording. Maatschappelijke impact. Voortdurend met elkaar én met de cliënt in dialoog over de waarde van ons werk. Waar moet ik mee stoppen? Waar moet ik mee doorgaan? Wat kan de ander betekenen voor het realiseren van jou doelstelling? Hoe kan jij de ander helpen bij het realiseren van zijn doelstelling? Van belang is om een vorm van loslaten te vinden die ons eigen talent en de talenten van de mensen om ons heen opbouwen in plaats van kapot maken. Begrip voor elkaar. Niet op elkaars stoel zitten, maar vooral samenwerken en elkaar benutten. Dit betekent ook dat je elkaar echt moet leren kennen. De wil om elkaars taal te leren kennen. Je kwetsbaar durven opstellen. Begrijpen waar de ander vandaan komt en waar jezelf vandaan komt. Een zoektocht waarin echte verbinding centraal staat. Welbegrepen eigenbelang. Ervoor zorgen dat je eigen doelen en de gezamenlijke doelen gelijk gesteld zijn. Gezamenlijk geformuleerde essentiële leidende principes en waarden. Met als uitgangspunt: ‘Het ligt nooit aan het kind’.
Belangrijke les die we meekregen is hoe wij focussen op wat fout gaat. Een tekenend voorbeeld is het verhaal van een Masai jongen die in zijn dorp melk steelt. De jongen wordt na dit gedrag naar het centrale plein van het dorp gebracht… De gedachte die direct opkomt is dat de jongen en public zal worden gestraft. Waar de Masai voor kiezen is om de jongen te overladen met complimenten over dingen die hij goed doet. Vervolgens kijkt de gemeenschap naar zichzelf om te onderzoeken hoe zij hebben bijgedragen aan het steelgedrag van de jongen en hoe zij de jongen kunnen ondersteunen om dit niet meer te doen. Wat leert dit ons? In plaats van een focus op wat niet goed gaat, beschuldigen en doorschuiven, kan je ook kiezen voor een focus op het positieve, belonen, eigenaarschap en een gezamenlijke inzet voor het zoeken naar oplossingen. Netwerksamenwerking waarbij je jezelf voortdurend de vraag stelt of en hoe hetgeen jij doet bijdraagt aan de oplossing?

Dag 2: Scheltema
Op 22 maart starten we de dag in scheltema. Een oude deken fabriek die in 1817 is opgericht door Jacobus Scheltema. In een prachtige ruimte, met robuuste sporen van het roemruchte industriële verleden, gaan we onder leiding van Barbara Hoogenboom aan de slag met organisatieopstellingen.
Bestuurders, leiders en professionals weten vaak heel goed waar ze naartoe willen. Een koerswijziging betekent doorgaans dat je aantal dingen niet meer gaat doen. Om tot verandering te komen is een belangrijke vraag waar we afstand van doen? Welke patronen willen we doorbreken? Wat is de prijs die we hiervoor betalen? En zijn we ook bereid deze prijs te betalen? De weerstand die we zien of voelen komt vaak voort uit systemen waar we aan verbonden zijn. Hoe meer we dit kunnen erkennen, hoe makkelijker het wordt om tot verandering over te gaan.

Tijdens de organisatieopstellingen staat ketensamenwerking centraal. De zorg voor jeugd is gebaseerd op keten-samenwerking. Dit impliceert een bepaalde volordelijkheid en stimuleert doorgeefsystemen. We weten dat dit schadelijk kan zijn voor kinderen. Wat maakt nu dat het zo moeilijk is om tot netwerksamenwerking over te gaan? Waar moeten we dan nee tegen zeggen en wat betekent dit?

De organisatieopstelling die hierop volgt laat zien hoezeer kinderen en ouders verbonden zijn. Hoezeer een ouder zijn kind wil beschermen en hoe machteloos de omgeving (school, netwerk en professionals) zich kan voelen als ze zien dat het niet goed gaat met een kind. Ook laat het zien dat in deze machteloosheid het gevaar schuilt om door te verwijzen. Ik weet het niet meer, nu mag jij het doen. Hierdoor wordt de afstand tussen de omgeving van het kind en het kind/gezin vergroot. De ruimte van de ouder en de erkenning van de complexiteit die ouderschap met zich meebrengt wordt hierdoor kleiner waardoor escalatie dreigt. Vraag is: hoe kunnen we ruimte voor de ouder creëren? Hoe kunnen we hem/haar laten weten dat fouten maken mag? Dat het niet erg is om het niet te weten? De oplossing zit in de verbinding die met een ouder gelegd wordt. Het maakt daarbij niet uit wie die verbinding legt.

 

 

 

Afscheid Gerdi
De dag wordt afgesloten met het afscheid van een krachtige en inspirerende vrouw, Gerdi Meyknecht. Gerdi was ruim 20 jaar lang de programmamanager van de Associatie voor Jeugd. Met dit voorjaarscongres zet zij een punt achter deze rol.

Gerdi, we hebben van je genoten!!

Klik hier voor een fotoimpressie